Hoor jij ook zo vaak dat iets niet kan?
Zoals: ‘Dit past niet bij ons’, ‘We hebben dit al zo vaak geprobeerd’, ‘Ja maar…’, ‘We doen het altijd zo’, ‘Het gaat toch goed zo’, ‘Laten we wel even realistisch blijven’, etcetera. Allemaal opmerkingen die een voorstel of idee afbreken. Als je dit vaak genoeg hoort, dan heb je al snel geen zin meer om met suggesties te komen om iets te veranderen. Het gevolg is dat je uiteindelijk nonchalant wordt. ‘Ik kap ermee, ze luisteren toch niet.’
Maar wat zou er gebeuren als je bij het koffieapparaat af en toe een losse flodder lanceert? Gewoon een simpele opmerking als: ‘Ik ga het vandaag eens even helemaal anders aanpakken, werk ze allemaal!’
Dit kan niet, wat kan wél?
Dat is precies waar het om gaat! We zijn zo snel geneigd om te vertellen wat niet kan in plaats van wat wel kan. ‘Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg’, daar zijn we mee opgevoed. Toen mijn zoon een jaar of vijf was, voetbalde hij met een paar vrienden en vriendinnen op een veldje vlakbij ons huis. Een meisje verstapte zich en had haar enkel verzwikt. Ze ging naast mij staan en ik zag dat ze ontzettend baalde. Ze liet zich troosten maar ik merkte dat ze een beetje afwezig was. Plotseling hinkelde ze het veld in en zei: ‘Vanaf nu mag je alleen maar met één been voetballen.’ Iedereen vond het een geweldig idee. Daar gingen ze, met als gevolg ongelofelijke pret en hilariteit. Rode wangen, balen van de handicap en toch doorzetten want het was iets nieuws, een uitdaging!
De flexibiliteit van kinderen daar genieten we ontzettend van, maar het vertelt ons ook heel veel.
Kun jij nog meebewegen?
Durf jij spontaan de regels te veranderen?
Durf jij grenzen te verleggen?
Durf jij los te komen van vaste patronen?
Wanneer je dit doet, zul je merken dat je er energie van krijgt maar dat je bovenal je talenten aanboort. Het kan toch niet zo zijn dat je op je werk een heel ander mens bent dan privé? Wanneer je gaat kamperen en je gaat bloemen plukken dan heb je een vaas nodig, maar die neem je meestal niet mee van huis. Je kijkt om je heen en ziet een lege petfles. Je snijdt een deel eraf, vult het met water en je hebt een vaas.
Je denkt in mogelijkheden.
Het leuke is dat die fles daar niet voor bedoelt is, maar jij geeft een andere functie aan die fles en niemand maakt daar een opmerking over. Wat dacht je van een romantische avond met waxinelichtjes op de camping. Het waait, maar jij doet zand in een afgesneden petfles met daarin de waxinelichtjes. De petfles is een stabiele windvanger geworden.
Kijk gewoon eens heel anders naar de dingen. Niets is wat het lijkt! Alles kan altijd anders!
Wil je weten hoe ook jij dat kunt doen?
Lees het in mijn boek. Als introductie en promotie kun je deze hier tijdelijk GRATIS downloaden!
Ciao, Marcel Oosterwijk
Optimalist Trainer, coach en acteur.
